“Traprenovatie is nog steeds een nichemarkt, maar voor ons is het hoofdzaak.”
“We zijn een klein bedrijf en moeten het hebben van innovaties en bijzondere producten.”
“Traprenovatie is nog steeds een nichemarkt, maar voor ons is het hoofdzaak.” In het fonkelnieuwe bedrijfsonderkomen in Weert vertellen Jan en Trea Steyvers over de groei van Upstairs Traprenovatie. Inmiddels werken ook hun kinderen Rick en Esther in het familiebedrijf dat Nederland kennis liet maken met traprenovatie. ”
De oorsprong van Upstairs Traprenovatie ligt in het Brabantse dorp Budel, op de grens van Limburg en België. Hier legden Jan en Trea Steyvers het fundament van het familiebedrijf dat in 2022 vijfentwintig jaar bestaat. “We hadden een eigen onderneming in keukenrenovatie”, vertelt Jan. “Iemand vroeg: ‘Kun jij ook iets aan onze trap doen?’ Ik riep meteen: ‘Ja, dat kunnen wij!’” Hij lacht. “Ik wist eigenlijk niets van trappen!”
Het typeert Jan Steyvers, een ondernemer pur sang en ideeën-man. Zijn echtgenote Trea is er voor de realiteitscheck. Die gouden combinatie maakt dat het bedrijf is wat het nu is: een continue innoverend marktleider in traprenovatie. De sleutel tot dit succes? De familie doet alles in eigen beheer, van productontwikkeling, productie tot en met montage. Wat ook bijdraagt, is dat Upstairs Traprenovatie een familiebedrijf is, met inmiddels de tweede generatie aan boord — én met een team medewerkers dat als familie voelt.
Traprenovatie?
Budel, 1996. Aan de keukentafel weten Jan en Trea het zeker: Nederland zit op een oplossing voor traprenovatie te wachten, al weet Nederland dat zelf nog niet. Het is de tijd van met stof beklede traptreden en halve maantjes. Wat het echtpaar wil introduceren, is een duurzaam systeem, makkelijk in onderhoud en hygiënisch.
De bedrijfsnaam Upstairs is er meteen, net als de gele huisstijl. Om de consument kennis te laten maken met traprenovatie, staat het echtpaar ieder weekend op markten en braderieën in Nederland en België, weer of geen weer. Trea belt de aanvragen na en doet de boekhouding, Jan zorgt voor de verkoop en monteert de trappen met zijn eigen trede over trede-systeem. Samen bouwen ze zeven dagen per week aan Upstairs én voeden hun drie kinderen Rick, Hilde en Esther op, die in de weekenden gewoon meegaan naar de braderieën.
In het begin werkt Jan met massieve traptreden en is hij zo’n vijftien uur bezig met één trap. Dat is een lange dag voor zowel de consument als de monteur. Te lang, vindt Jan die zijn product innoveert. Hij gaat met profielen werken, voegt een aluminiumlegering toe en geeft elke trede een slijtvaste laag. In het eerste levensjaar toont Upstairs al zoveel groei, dat Jan en Trea stoppen met de keukenrenovaties en zich exclusief op trappen richten.
Op televisie
In 2002 besluit Upstairs zich te verbinden aan het goed bekeken SBS6-televisieprogramma Klussen & Wonen met klusjesman Dennis Mulder. Het is een even kostbare als spannende investering voor het jonge bedrijf, dat inmiddels een handjevol medewerkers telt. Nieuwsgierig vragen zij een andere adverteerder naar de respons op zijn tv-actie en schrikken van zijn antwoord: het leverde hem slechts zes nieuwe aanvragen op. Met weinig verwachting bekijkt de familie de uitzending waarin Upstairs aan Nederland wordt voorgesteld. Jan: “Het aantal reacties was overweldigend. Maar liefst 3.500 consumenten vroegen informatie aan. Onze server lag er meteen uit!” Trea: “Hiervoor kon ik zelf alle aanvragen nabellen, maar dit… We hadden geen telefooncentrale maar een gewone telefoon. Overal haalden we mensen vandaan om ons te helpen. Het duurde héél lang voordat we iedereen hadden teruggebeld.”
Ondertussen worden in razend tempo monteurs gezocht en in eigen huis opgeleid. Datzelfde jaar groeit Upstairs uit tot een middelgrote onderneming met 35 werknemers. Het familiebedrijf zet vol in op de training en coaching van het team, dat blijft groeien.
Profilering via landelijke televisie werpt duidelijk zijn vruchten af. In 2004 stapt Upstairs in Eigen Huis & Tuin van RTL4, met het toen al legendarische trio van klusjesman Nico, tuinman Rob en presentatrice Myrna. Na Nederland volgt al snel tv in België en zijn ze te zien in het programma Elementair. “TV werkt”, concludeert Jan. Anno 2020 kom je Upstairs Traprenovatie in vijf tv-programma’s tegen, waaronder vtwonen.
Zelf doen
Upstairs is groot geworden door het meeste zelf te doen. Trea bedacht de bedrijfsnaam Upstairs, Jan de markante gele huisstijl en samen besloten ze om de regionale braderieën te verruilen voor landelijke televisie. Er is geen externe marketeer aan te pas gekomen. Trea tegen Jan: “Jij denkt nooit in het klein!” Jan tegen Trea: “We wisten wat we wilden! Toen we begonnen, bestond traprenovatie nauwelijks. Dat gaf ons de kans een eigen product te ontwikkelen. Nog steeds is traprenovatie een nichemarkt, maar voor ons is het hoofdzaak.”
In 2013 heeft Upstairs ook de productie in eigen hand genomen. Alle trapsystemen worden in eigen huis geproduceerd en vervolgens door eigen monteurs bij de consument thuis op maat gemaakt, met de werkbus als mobiele werkplaats. Vanwaar die keuze om zelf te gaan produceren? “We willen de kwaliteit van ons product kunnen waarborgen en blijven ontwikkelen. Dan kun je de productie het beste zelf doen, ook om te voorkomen dat anderen met jouw ideeën aan de haal gaan”, legt Jan uit. “Uiteraard zijn we eerst in China gaan kijken — want iedereen ging naar China — om meteen vast te stellen: ‘Dat doen we niet, we blijven hier.’ Daar hebben we nog geen minuut spijt van gehad.”
Ups en downs
Zoals alle bedrijven kent de ontwikkeling van Upstairs niet alleen ups maar ook downs. In 2010 brengen enkele verkeerde beslissingen, in combinatie met de ongekend zware kredietcrisis, het familiebedrijf op de rand van de afgrond. In de woorden van Jan: “Toen zijn we op ons bek gegaan.” Na een onstuimige zomer start Upstairs met 35 medewerkers weer op. Trea: “We zijn in feite opnieuw begonnen, met een klein team en een platte bedrijfsstructuur. We geloofden in ons product en onze medewerkers vochten met ons mee om de consument hier weer van te overtuigen.”
De grootste klap komt echter in 2017. Trea voelt zich niet lekker en blijkt als niet-roker longkanker te hebben. De ziekte behandelen zou niet leiden tot herstel maar haar levensduur rekken. Die diagnose zet het familiebedrijf op z’n kop. De medewerkers van Upstairs gaan rondom de familie staan. Trea ondergaat experimentele behandelingen, bijgestaan door Jan en de kinderen. Maandenlang is de familie niet op de zaak, maar het bedrijf blijft doordraaien.
“Het typeert ons familiebedrijf”, menen Jan en Trea. “We zijn er echt van overtuigd dat, ook als wij drie jaar niet zouden zijn gekomen, ons team het bedrijf had voortgezet. Misschien hadden ze bepaalde dingen anders gedaan dan wij, maar ze zouden Upstairs met trots en doorzettingsvermogen hebben voortgezet. Daar zijn we iedereen zo dankbaar voor.” Nu drie jaar later werkt Trea nog aan haar herstel en lijkt de therapie aan te slaan. Jan is weer volop in de weer voor Upstairs, waar inmiddels ook de kinderen Rick en Esther werken. De ziekte van Trea heeft de familie nog dichter bij elkaar gebracht. Rick en Esther hebben nu nog meer de drang om het levenswerk van hun ouders voort te zetten.
De tweede generatie
In dat moeilijke jaar 2010 loopt zoon Rick (30) stage in het familiebedrijf, vanuit zijn studie International Business. ”Ik leerde ontzettend veel in die turbulente tijd en wist meteen dat ik wilde blijven”, vertelt hij enthousiast. Voelde hij zich verplicht om in het familiebedrijf te gaan? “Zeker niet”, benadrukt Rick. “Ik wilde het zelf. Iedereen in mijn omgeving, óók mijn ouders, raadde me aan om eerst een paar jaar elders werkervaring op te doen, maar dat wilde ik niet. Ik sprak met de Raad van Advies en met medewerkers, haalde er zelfs studies bij waaruit bleek dat het heus niet verkeerd is om in het eigen familiebedrijf te starten. Voorwaarde is wel dat je goed moet worden begeleid. Dat word ik. De afgelopen jaren heb ik de kans gekregen om naast mijn vader te lopen en mijn eigen weg te bewandelen.”
Vier jaar geleden komt ook dochter Esther (26) het team versterken. Na afronding van haar hbo office management kijkt ze naar Upstairs. “Ik wilde niet dat er een functie speciaal voor mij zou worden gecreëerd maar er was genoeg te doen op het gebied van office- en projectmanagement.” Dochter Hilde (28) heeft net als haar ouders voor het ondernemerschap gekozen en is na haar studie International Business begonnen met een eigen cosmetic start-up. Met regelmaat wordt ze ingevlogen voor een frisse blik aan de keukentafel.
Zo moeder, zo zoon
Anno 2020 staat Rick naast zijn vader in het management en is Esther verantwoordelijk voor bijzondere projecten, zoals het nieuwe kenniscentrum Staircampus. Bang voor twee kapiteins op één schip is ze niet. “We bewandelen allebei andere paden en daarom kunnen wij heel goed samenwerken. Rick is degene die het bedrijf leidt en gaat leiden en de volledige verantwoording op zich neemt. Ik sta midden in het bedrijf.” Net als haar vader een gevoelsmens, wil Esther het familiegevoel in het bedrijf vasthouden. “Dat lukt goed. De afgelopen vier jaar hebben we zeker vijftien keer mogen vieren dat iemand 12,5 jaar in dienst is! We zijn toch één familie.”
Waar Esther op haar vader lijkt — Jan: “Ik laat mijn gevoel de boventoon voeren” — lijkt Rick met zijn bedachtzame, analytische managementstijl meer op Trea. Net als zijn moeder zorgt hij voor de realiteitscheck, als die nodig is. Esther: “Die combinatie is in ons geval goud; ze vullen elkaar aan.” Rick: “Ik vind het heel leuk om samen met mijn vader de lijnen uit te zetten en ideeën om te zetten naar plannen. Waar we nu staan komt niet enkel door de gesprekken aan de keukentafel, maar doordat het gedachtegoed en de passie wordt gedragen door het hele bedrijf. We geven onze medewerkers de ruimte daarvoor, zo kunnen ook zij zich blijven ontwikkelen.’’
Toekomst
In 1996 hadden Jan en Trea nooit durven denken dat hun geesteskind, traprenovatie, zo succesvol zou worden. Ze hebben nog volop ambities, onder andere om Upstairs in het buitenland verder te laten groeien. Jan: “In Nederland en België is traprenovatie tegenwoordig heel bekend, vooral door onze samenwerking met vtwonen en andere woonprogramma’s, in het buitenland is dat nog anders. We willen ook de Duitse consument kennis laten maken met traprenovatie, zoals we dat ook in Nederland en België deden: stap voor stap.”
Samen kijken ze nu verder naar de toekomst. Jan gaat nu bijvoorbeeld Esther begeleiden zoals hij bij Rick heeft gedaan. En Jan en Trea zullen hun ervaring in het ondernemerschap delen met Hilde. Jan: “Als gezin praten we met regelmaat over een familieconvenant waarin we precies vastleggen wat het bedrijf wil zijn en hoe het zich moet voortzetten. Want één ding is zeker: de factor familiebedrijf wordt gekoesterd, ook door de 120 werknemers.’’ Trea: “Ze vinden het prettig vanwege de continuïteit van het bedrijf. Dat geldt ook voor Jan en mij. En wie weet, mogelijk wordt het bedrijf ooit nog doorgegeven aan een derde generatie. Het is een voorrecht om met je kinderen te mogen werken.”
Dit verhaal verscheen in 2020 in het magazine Upstairs, een uitgave van Upstairs Traprenovatie. Tekst: Florine Koning. Foto: Ad Utens.
“We zijn een klein bedrijf in een markt met een handvol grote spelers en moeten het hebben van innovaties en bijzondere producten.” In Twekkelo vertellen Diane en Jacqueline Roerink over Zuivelhoeve, een hecht familiebedrijf.
“Trots om een familiebedrijf te zijn?” Nee, dat is Diane Roerink niet. “Een familiebedrijf is wat je bént. Ik ben wel trots op wat we mogen dóen.” In 1981 begon Diane, samen met haar man Gerjhan, Zuivelhoeve. Allebei kwamen ze van de boerderij en hadden ze het idee dat hun dertig koeien best wel eens de leveranciers van mooie zuivelproducten konden zijn. Maar dan op een nieuwe manier. Diane: “We gingen op zoek naar andere manieren om melk te verwaarden. Waarom niet een mooi product maken en dat direct aan de consument aanbieden?”
Klompenschuur
In een oude klompenschuur op de boerderij van Diane haar ouders, begonnen ze hun winkel. “We verkochten pure zuivel: karnemelk, melk, kwark, yoghurt. We schepten de yoghurt in een emmertje en voegden fruit toe. Dat was iets nieuws en lokale kranten pikten het op. Die aandacht zorgde meteen voor aanloop. Onze klanten zagen waar het product vandaan kwam: van een echt boerenbedrijf, waar ook mijn opoe meehielp. Dat hij elke dag klokslag twaalf naar huis ging voor de lunch, ook al stonden er klanten in de winkel, vond men vooral leuk. Het maakte de authenticiteit van Zuivelhoeve als boerderijwinkel voelbaar. De transparantie die Zuivelhoeve ook nu nog kenmerkt, was er meteen.”
Boerderijwinkel in de stad
Kort nadat de eerste winkel was geopend, openden Diane en Gerjhan een tweede winkel in Enschede-Zuid. “Dat klanten naar onze boerderijwinkel buiten stad kwamen, was bijzonder”, vertelt Diane. “Aangezien consumenten het liefst hun boodschappen in de buurt doen, wilden we ook een winkel vestigen in een woonomgeving, maar wel in de sfeer van onze boerderijwinkel.” Diane vond een smalle winkel van slechts 2,5 meter breed in een winkelcentrum, die ze ombouwde tot boerderijwinkel. Die winkel was de tweede met de naam Zuivelhoeve.
In Twekkelo werkten Gerjhan en Diane dag en nacht aan de groei van hun bedrijf. Gerjhan richtte zich op het ontwikkelen van lekkere zuivelproducten terwijl Diane voor de winkels zorgde. Inmiddels zijn er 64 winkels in heel Nederland en komen er nog meer bij.
Tweede generatie
In 2011 kwam dochter Jacqueline (32) in het familiebedrijf. Zij is verantwoordelijk voor de marketing. “Het was niet vanzelfsprekend dat dit zou gebeuren”, vertelt ze. “Ik had in Rotterdam bedrijfskunde gestudeerd en werkte bij een supermarktbedrijf, in een heel andere omgeving dan Zuivelhoeve. Op een dag realiseerde ik me dat ik ideeën had over de ontwikkeling van Zuivelhoeve en van het een kwam het ander. Ik ben dankbaar voor de kans die ik gekregen heb.”
Ook zus Jorieke (27) en broer Niels (24), allebei elders werkzaam, hebben aangegeven op termijn in het familiebedrijf te willen komen. Jacqueline: “We hebben alle drie wat met food. Houden ervan nieuwe smaken te ontdekken, rond te kijken in supermarkten, trends te zien, natuurlijk ook in het buitenland. We zijn geïnspireerd geraakt door onze ouders en het familiebedrijf. Hoe het is om met je familie te werken? Ontzettend leuk! We delen dezelfde passie.”
Dessert Meesters
Diane: “We zijn vanaf de eerste dag van Zuivelhoeve bezig geweest ons bedrijf te innoveren. We zijn een klein bedrijf in een markt met een handvol grote spelers en moeten het hebben van innovaties en bijzondere producten. Naast onze originele Zuivelhoeve producten staan we altijd open voor nieuwe avonturen. Zo hebben we in 2015 Van der Poel Desserts toegevoegd, een familiebedrijf dat met ambachtelijke ijsrecepturen desserts maakt. Dat past goed bij ons!”
Van der Poel maakt al ijs sinds 1925 en heeft diverse ijssalons in het oosten van het land die zeer hoog staan aangeschreven. “Op een goed moment gingen ze naast hun beroemde ijs ook desserts maken, die tak hebben wij overgenomen. Om naamsverwarring met de ijssalons te voorkomen, hebben we ons bedrijf Dessert Meesters genoemd. De bijzondere recepturen van de familie Van der Poel vormen nog steeds de basis van ons ijs, aangevuld met nieuwe, eigen recepturen. Wij willen lekker ijs maken, premium ijs voor de feestdagen maar ook voor in het seizoen.”
Roerink Food Family
De Dessert Meesters en Zuivelhoeve vormen samen de Roerink Food Family, die inmiddels 250 leden telt. Toch blijft de factor familiebedrijf een rol spelen. Diane: “Ik ken iedereen en iedereen kent ons. We zijn één familie.” De familie zélf breidt ook uit. Zo werkt schoonzoon Pepijn Lubbers in het familiebedrijf, voor Dessert Meesters. Pepijn: “Dessert Meesters is specialist in feestdagen, je zet echt iets bijzonders op tafel. In heel Europa en zelfs daarbuiten vinden de desserts hun weg, onder meer als private label van grote supermarktketens.”
Ondertussen blijft ook Zuivelhoeve het assortiment van onmeunig lekkere zuivelproducten uitbreiden. Jacqueline: “Onze wens is dat je Zuivelhoeve echt overal tegenkomt, ook in België en Duitsland. In Nederland vind je onze zuivelproducten in supermarkten, in zorginstellingen, bij tankstations en op NS stations en natuurlijk in de 64 eigen winkels.”
Transparantie
Tot op de dag van vandaag wordt de zuivel geproduceerd in de boerenomgeving in Twente. “What you see is what you get”, zegt Diane. “Transparantie kenmerkt de Zuivelhoeve.” Over één ding is ze minder transparant. “Onze yoghurt is zó stevig dat je hem met de vork kunt eten. Hoe we dat doen, is ons geheim. We hebben het productieproces in de loop der jaren natuurlijk wel gemoderniseerd. Ik ben trots op de kennis die is ontstaan. Ik vind het ontzettend mooi dat de tweede generatie nu werkzaam is in ons bedrijf. Het geeft me vleugels en geeft het werk nog meer glans. Het is mooi om door te geven wat we hebben opgebouwd.”
Dit verhaal verscheen in 2019 in het special magazine Family Business, een uitgave van Goo Media in opdracht van Zuivelhoeve. Tekst: Florine Koning. Foto: Goo Media.
Ad Utens
Goo Media
Familiebedrijf Upstairs Traprenovatie
“Traprenovatie is nog steeds een nichemarkt, maar voor ons is het hoofdzaak.”
Zuivelhoeve, een Twents familiebedrijf
“We zijn een klein bedrijf en moeten het hebben van innovaties en bijzondere producten.”